بررسی اثرمدت زمان همودیالیز بر وضعیت سلامت پریودنتال و دندان

زمینه و هدف: طی سال های اخیر در کنار عوامل خطرساز شایع ایجاد کننده ی نارسایی کلیوی به عوامل دیگری از قبیل بیماری های پریودنتال، سطح سواد و میزان دسترسی به مراکز درمانی نیز اشاره شده است و از آنجایی که مشکلات بهداشت دهان بیماران با نارسایی مزمن کلیوی می تواند سلامت سیستمیک آنان را به مخاطره بیندازد، هدف از این مطالعه بررسی اثر مدت زمان درمان دیالیز بر شاخص های سلامت پریودنتال و دندان بود. روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی مقطعی 65 بیمار تحت همودیالیز از نظر شاخص های سلامت پریودنتال و دندان از جمله شاخص لثه ای (gi)، شاخص پلاک دندانی (pi)، شاخص عمق پاکت پریودنتال (pd) و شاخص سلامت دندان (dmft) مورد بررسی قرارگرفتند. بیماران همودیالیزی بر اساس مدت زمان دیالیز به دو زیر گروه :افرادی که سه سال یا کمتر از سه سال و آنهایی که بیشتر از سه سال تحت درمان دیالیز بودند تقسیم شدند. تست t student (در مورد متغیر های کمی) و مجذور کای (در مورد متغیر های کیفی) برای مقایسه و آنالیز آماری بین دو گروه به کار گرفته شد. یافته ها: تمامی شاخص های سلامت پریودنتال در بیماران تحت همودیالیز طولانی مدت بدتر بود و اختلاف بین دو گروه معنادار بود (05/0p<) با این وجود شاخص سلامت دندان بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان ندادند. نتیجه گیری: وضعیت سلامت پریودنتال در بیماران تحت همودیالیز طولانی ضعیف است که این توجیه کننده ی انجام اقدامات پیشگیری کننده دندانپزشکی در کنار درمان پزشکی بیماران است.